Samoocena stanu zdrowia (ang. self-rated health, SRH) jest jednym z europejskich wskaźników zdrowotnych. Służy nie tylko do monitorowania stanu zdrowia populacji, lecz także do oceny nierówności w zdrowiu, które stanowią wyzwanie dla zdrowia publicznego, szczególnie w starzejących się społeczeństwach. Światowa Organizacja Zdrowia zarekomendowała stosowanie SRH w badaniach kwestionariuszowych, stąd jej rozpowszechnienie w badaniach klinicznych, epidemiologicznych, społecznych, także gerontologicznych.
W projekcie PolSenior2 pomiaru SRH dokonano u respondentów z zachowanymi funkcjami poznawczymi przy użyciu wizualnej skali analogowej (ang. Visual Analog Scale, VAS) od 0 (najgorszy stan zdrowia) do 10 punktów (najlepszy stan zdrowia). Wyniki przedstawiono jako średnie w skali VAS oraz w podziale na trzy kategorie: zły stan zdrowia (0-3 punkty), przeciętny stan zdrowia (4-6 punktów), dobry stan zdrowia (7-10 punktów). Analizę SRH przeprowadzono w odniesieniu do wybranych czynników socjodemograficznych oraz stanu funkcjonalnego.
Wyniki projektu PolSenior2 wskazują, że średnia SRH w skali VAS w populacji osób starszych wyniosła 6,64 (95%CI: 6,57-6,71). Ponad połowa populacji seniorów była zadowolona ze swojego zdrowia, czterech na dziesięciu uznało je za przeciętne, a co dwudziesty – za złe. Do uwarunkowań SRH w projekcie PolSenior2 należały: wiek, poziom wykształcenia, region zamieszkania, stan cywilny oraz stan funkcjonalny, zarówno w zakresie podstawowych, jak i złożonych czynności życia codziennego.